Racja stanu zagrożona
Magdalena Fitas-Dukaczewska, znana i zasłużona tłumaczka konferencyjna, obsługuje polityków najwyższej rangi, niezależnie od ich przynależności politycznej. Dziś jej nazwisko stało się ogniskiem skandalu, który może mieć dewastujący wpływ na polską dyplomację i bezpieczeństwo państwa na wiele lat. Rzecz jasna, Pani Fitas-Dukaczewska nie jest negatywną bohaterką tego skandalu – jest jego ofiarą, a wraz z nią cała Polska.
Otóż w swej paranoi i szale nienawiści do Donalda Tuska cyniczni scenarzyści smoleńskiego mitu, na czele z Antonim Macierewiczem, oskarżający premiera RP o zamordowanie Lecha Kaczyńskiego (i jeszcze 95 osób przy okazji), spowodowali wszczęcie postępowania prokuratorskiego w związku z podejrzewaniem polskiego premiera, iż w rozmowie z prezydentem Rosji w dniu katastrofy dopuścił się zdrady dyplomatycznej (przestępstwa zagrożonego karą 10 lat pozbawienia wolności), polegającej na niezgodnym z interesem RP ustaleniu sposobu prowadzenia śledztwa.
Aby móc kąsać po kostkach swego potężnego politycznego wroga, reżim brnie w tę hucpę, jak zwykle czyniąc wokół spustoszenie polityczne. Aby „grzać temat” i „grillować Tuska”, wymyślono, aby przesłuchać Magdalenę Fitas-Dukaczewską, która miałaby odpowiedzieć prokuratorowi, co mówili Tusk z Putinem. Z całą pewnością na tę okoliczność zostanie zwolniona z tajemnicy zawodowej i państwowej przez wszelkie czynniki – prokuratora, a nawet samego premiera. Przesłuchanie miałoby się odbyć 3 stycznia 2019 r.
Obawiam się, że nawet media, które niezbyt przejęły się tą sprawą, nie do końca rozumieją powagę sytuacji. Oto poszło w świat, że polska tłumaczka podlega naciskom, aby opowiedziała władzy o tym, czego była świadkiem za rządów poprzedniej ekipy. Już nawet sam taki zamiar jak przesłuchanie tłumaczki bardzo obniży zaufanie do Polski jako partnera dyplomatycznego i bez wątpienia ambasadorzy rezydujący w Warszawie ślą już stosowne notatki do swoich ministerstw.
Gdyby jednak w najczarniejszym scenariuszu doszło do tego, że pani Magda Fitas-Dukaczewska złożyłaby zeznania, skutki byłyby fatalne. Od tego dnia żaden polityk nie będzie swobodnie rozmawiać z przedstawicielami władz RP w obecności tłumacza z Polski. Będzie musiał się bowiem liczyć z ewentualnością, że treść tych rozmów zostanie kiedyś ujawniona polskiemu prokuratorowi, a w następstwie może nawet upubliczniona. Dla dyplomacji to sytuacja fatalna – niemalże związanie rąk. Odtąd wszelkie poważne rozmowy będą musiały odbywać się z pomocą tłumaczy obcych, o co specjalnie trzeba będzie zabiegać lub – w innych przypadkach – na co trzeba będzie się godzić, z wiadomej obu stronom przyczyny.
Biorąc pod uwagę beznadziejną raczej kondycję lingwistyczną polskich polityków, niezdolnych do swobodnego rozmawiania po angielsku (Morawieckiemu też do tego daleko), zapewne w wielu przypadkach Polska będzie przypominać o sobie w sytuacjach dyplomatycznych jako kraju niepoważnym i niewiarygodnym. Zważywszy na to, czym była Polska przed 20 laty w oczach świata i dyplomacji międzynarodowej, to, co uczynił z wizerunkiem naszego państwa PiS, to dramat.
Jednak nie ma takiej katastrofy, której nie można uczynić jeszcze bardziej katastrofalną – właśnie idziemy w tę stronę. Dziś jedynym czynnikiem pozwalającym światu kojarzyć Polskę z czymś godnym szacunku jest fakt, że jedno z najwyższych stanowisk politycznych w Unii Europejskiej piastuje Polak. Słabe to jednak pocieszenie, tym bardziej że kadencja Donalda Tuska szybko się skończy.
Tymczasem musimy wszyscy kibicować Pani Magdzie i ją wspierać. Musi do niej docierać jednoznaczny komunikat, zgodny z tym, co w swym oświadczeniu powiedziało Międzynarodowe Stowarzyszenie Tłumaczy Kabinowych: tłumaczom pod żadnym pozorem nie wolno zdradzać tajemnicy rozmów, które tłumaczyli, i w żadnym wypadku nie powinni być oni do tego nakłaniani przez władze. Milczenie Pani Magdy to nie tylko kwestia jej własnej postawy etycznej i patriotycznej – śmiem powiedzieć, że to racja stanu.
