Paradis Hartmanis

Jak mawiał pewien średniowieczny poeta paryski, „dopóki ziemia kręci się… daj każdemu po trochę, i mnie w opiece swej miej”. No właśnie. To moje trochę, o które modlił się dla mnie Villon, to mój mały paradis Hartmanis. Mam jego wizję ustaloną od lat.